Column Jacques Giesen: Lintjesregen

Soms vind ik mezelf een ingewikkelde vreemde vogel. Deze gedachte overviel me bij de aankomende Koningsdag en de traditie van de lintjes. Bij iedereen die op het idee zou komen mij voor te dragen voor een lintje, heb ik al jaren laten horen dat ik absoluut geen onderscheiding van het koningshuis wil. Ook mijn vrouw heb ik ten strengste de opdracht gegeven dat als zij iets zou vernemen over het idee van mensen om mij te decoreren, zij onmiddellijk moet roepen: "Dat wil hij echt niet, hij zou dat als een belediging ervaren."

Ik wil geen onderscheiding. Punt. De lieve duivels om me heen proberen mij te verleiden met teksten als: "Het moet je toch strelen dat er mensen zijn die hun genegenheid voor jou via een lintje willen uitdrukken" of "Je doet veel voor andere mensen, dat mag toch gewaardeerd worden," roepen anderen. Ze zeggen ook dat ik best een ijdel type ben en waarom dat karaktertrekje dan niet verzilveren met een gouden orde. Ik hoorde tevens deze opmerking: "Als je jong bent, kun je dat zeggen, maar je bent anno 2024 op een leeftijd dat je met dankbaarheid mag terugkijken op een leven waarin je veel goeds hebt gedaan, en dan is de dank van mensen om je heen precies op tijd, want je kunt het dan nu meemaken: voor je het weet gaan vrienden en bekenden je prijzen als je dat in de doodskist niet meer kunt vernemen."

Ik herhaal steeds: ik heb geen goed gevoel bij ons koningshuis en hoop voortdurend dat wij met zijn allen deze achterhaalde traditie afschaffen. Zij gedragen zich al te vaak dom en met geen begrip voor de gewone mens, zij vertonen vaak geen fatsoen, zijn hopeloos arrogant. Lees de boeken met het overzicht over hun levenswandel van de familie van vroeger, de Willemsen (Een, Twee en Drie) van de negentiende eeuw, de echtgenoten van Wilhelmina, Juliana (Hendrik en Bernard) en wat dacht je van Willem van Oranje.

Waarom noem ik mij dan een ingewikkelde vreemde vogel? Ziehier. Op mijn werkkamer hangt een prachtige foto van koningin Beatrix en nog eentje van prinses Margriet. Direct naast deze twee figuren loopt en zit met een brede tevreden glimlach Jacques Giesen. Aan eenieder die het horen wil verhaalt hij al levenslang met duidelijke trots het stiekeme bezoek van hare majesteit aan een grootse beeldende kunsttentoonstelling in het Mecc. Mevrouw Beatrix wenste op haar gemak zonder alle pers en hotemetoten die kunst bekijken. Samen met Twan Lendfers mochten wij haar incognito rondleiden. Ook prettig gezeten naast prinses Margriet kijken wij naar een toneelstuk dat wij haar voorschotelden in de Toneelacademie over de verveling van het hofleven van een prins en prinses, Leonce en Lena.

En absoluut geen lintje willen? Als men durft! Is hij stiekem een ouderwetse socialist gebleven. Vreemd mens die… Jacques Giesen, wel met welgemeende felicitaties aan allen die met de gulle glimlach de dank voor hun werk op de borst gespeld krijgen.

Jacques Giesen.